MANTRA (1)

 

      GETALLEN (2)

      WICHELROEDEN (3)

 

      ZONNENBORD (4)

   

                                                                                                                                                

 

                                                                                                                                                        ZONNENBORD

                                                                                                                                                            (verhaal 4)

                                                                                                                                                     

                                                                                                                                                      

                                                                        MANTRA (1)

     

      Voordat ik op vakantie ging, ontstond bij mij een mantra, die spontaan bij mij opkwam en gedurende een paar weken

      voor me zelf in gedachte en soms ook hardop opzei. De mantra luidde als volgt:

      IK STA VOLLEDIG IN MIJN EIGEN KRACHT EN VOEL ME VERBONDEN MET MIJN HOGER ZELF.

      IK STA VOLLEDIG IN MIJN EIGEN KRACHT EN IK BEN VERBONDEN MET MIJN HOGER ZELF.

      In de vakantie deed ik een keer mijn oefening om te aarden.

      IK GA MET MIJN AANDACHT NAAR MIJN WORTELCHAKRA

      EN MAAK EEN VERBINDING MET HET CENTRUM VAN DE AARDE

      IK GA MET MIJN AANDACHT NAAR MIJN LINKER VOETCHAKRA

      EN MAAK EEN VERBINDING MET HET CENTRUM VAN DE AARDE

      IK GA MET MIJN AANDACHT NAAR MIJN RECHTER VOETCHAKRA

      EN MAAK EEN VERBINDING MET HET CENTRUM VAN DE AARDE

     

      De verbindingen variëren nogal van kleur en deze keer waren ze zuiverwit.

      Binnen de drie verbindingspunten ontstond een witte zuil omhoog naar mijn Hoger Zelf.

      En toen begon eigenlijk de doorgeving.

    "Vanuit je Hoger Zelf kan je alles zien zonder oordeel. Hier is eenheid en eenheid is liefde.

      In eenheid is alles hetzelfde en er valt dus niets te oordelen."

     "Als je in welke vorm dan ook irritatie, boosheid of oordeel voelt.....ga naar je Hoger Zelf."

     "Vanuit dit standpunt kijk je naar een film...een toneelstuk. Realiseer je, dat je bij het kijken

       naar een film je wereld vergeet en meegesleurd wordt door emoties en oordeel. Dat is wat

       je heel vaak doet en dan vergeet je, dat je naar een projectie kijkt."

     "Het is bedacht en wordt afgespeeld......meer is het niet."

       De Grote Meester vatte het mooi samen: "WEES EEN VOORBIJGANGER."

       Tot slot werd er gezegd: "Als je dat kan, sta je in je Eigen Kracht en niet andersom."

       Die laatste toevoeging begreep ik direct en ik vulde mijn mantra aan met een derde zin:

       IK STA VOLLEDIG IN MIJN EIGEN KRACHT EN IK VOEL MIJ VERBONDEN MET MIJN HOGER ZELF.

       IK STA VOLLEDIG IN MIJN EIGEN KRACHT EN IK BEN VERBONDEN MET MIJN HOGER ZELF.

       En ik voegde daar een derde zin aan toe:

       VANUIT MIJN HOGER ZELF KIJK IK NAAR DE PROJECTIE EN STA IK VOLLEDIG IN MIJN EIGEN KRACHT.

       Op het moment dat ik die laatste zin zeg, ben ik Mijn Hoger Zelf en kijk ik vanuit dat standpunt naar de projectie.

       En al gauw merk je dan, dat je de eerste twee zinnen eigenlijk kan weglaten.

       Het wordt dan een mooie krachtige mantra.

       Er ontstond bij mij ook een kleine maar belangrijke variatie: Vanuit dit standpunt kijk ik naar DEZE projectie.

       Met DEZE projectie bedoel ik dan een minder leuke specifieke situatie, die door het opzeggen van de mantra

       onmiddellijk verzacht.

       Tja...het is een heel verhaal, maar ik zou zeggen: "Try it and you know it." En breng vooral je eigen variaties aan !

                                                                         GETALLEN (2)

      In mijn vakantie werd ik als het ware achtervolgd door bepaalde getallencombinaties en soms was het zelfs

      mij een beetje te gortig.

      Je hebt lekker eitjes gekookt met de timer van je telefoontje en je gaat boodschappen doen. Bij thuiskomst

      krijg ik een signaal, dat de timer per ongeluk opnieuw is gestart en ik besluit die dan te stoppen.

      Op mijn scherm verschijnt dan 11.11.11 oftewel....11 minuten, 11 seconden en 11 honderdsten.

      De kans dat je de lotto wint is groter. Maar daar bleef het deze vakantie niet bij.  

      Ik won in die lotto E 44,- en op dezelfde dag bezochten we de Abbaye de Daoulas, waar ik een prachtige

      ijsvogel zag en het direct wilde kopen voor een familielid, die later in het jaar 60 zou worden. Het was een

      waar kunstwerk en ik viel er gewoon op. Even naar de prijs gevraagd: E44,- ik bedoel maar......

      En zo kwamen er gedurende deze vakantie opvallend vaak bijzondere getallencombinaties herhaaldelijk voor.

     

      Op de terugweg hebben we overnacht in een bed and breakfast in Noord Frankrijk, waar de gastheer en

      gastvrouw om een uur of zes ons kenbaar maakten, dat ze er die avond niet waren. Geen probleem.

      Middenin de nacht kwamen ze thuis en ik keek op mijn klokje, hoe laat ze het hadden gemaakt: 1.11 uur.

      Op de terugweg een auto met mijn initialen: FB -11-22 en mijn gedachte was.....ah... we gaan van de enen

      naar de tweeën.

      De volgende avond - mijn echtgenote was op de hoogte van al mijn *eentjes* - vertelde ik haar over mijn

      nachtelijke ervaring (1.11 uur) en het nummerbord. Op het moment dat ik dat laatste vertelde, sprong het

      beeldscherm van mijn vrouws computer aan en met grote cijfers stond op het scherm de actuele tijd: 22.22 uur.

                                                                              WICHELROEDEN (3)

      Vorig jaar waren we in Bretagne en ik heb met mijn wichelroeden leylijnen uitgependeld. Weer thuis was

      ik mijn wichelroeden kwijt. Hoe kan dat nou ? De enige plek, waar ik ze goed in kan vervoeren is mijn koffertje,

      dat trouw elke vakantie meegaat.

      Mijn echtgenote heeft het afgelopen jaar zeker drie keer geroepen: "Kijk nou in je koffertje" en mijn antwoord

      was natuurlijk, dat ik daar al zeker 6 keer in had gekeken.

      Jammer....zonder wichelroeden weer naar Bretagne dit jaar. Ik had geen nieuwe gekocht, omdat ik toch ergens

      het gevoel had, dat ik ze daar had laten liggen en dat de eigenaar van het huisje ze voor mij had bewaard, wat

      helaas niet het geval was.

      Na 2 weken werd mijn koffertje wat rommelig en ik besloot het te reorganiseren. Diep verstopt in een heel nauw

      tussenvakje vond ik mijn wichelroeden.

     

      Ik vertelde dit verhaal tijdens een gezellige ontmoeting met de eigenaars van het vakantiehuisje en het bleek,

      dat ze niet bekend waren met *les bâtons* zoals zij ze later noemden. Ik legde hun het een en ander uit, maar

      de ietwat ongelovige blikken stimuleerde mij om ze te vertellen, dat ik ze de volgende dag een kleine

      demonstratie zou geven.

      Je kan er prachtige verhalen over vertellen, maar mensen willen toch altijd een bewijs. Dus met lichte tegenzin werd

      ik overgehaald - of moet ik zeggen....liet ik mij overhalen - om aan te tonen, dat je er bijvoorbeeld een verloren

      voorwerp mee terug kan vinden. Voordat ik het wist, kreeg ik een ring in mijn handen geduwd. De Franse taal is soms

      een barrière en even later begreep ik de opdracht zo van...laat maar eens zien.

      Ik ging de kamer uit en de ring werd verstopt en even later mocht ik *aan de bak*.

      Ik vroeg om een JA en de wichelroeden gingen naar binnen.

      Ik vroeg om een NEE en de wichelroeden gingen naar buiten.

      Ik vroeg of ik deze test mocht doen en de wichelroeden gaven een JA aan.

      Toen kwam de essentiële vraag aan orde: "Waar is de ring van haar ?"

      De wichelroeden sloegen met een klap naar links achter, waar de ring verstopt was.

      Met verbazing werd vervolgens gekeken naar mijn controlevraag, waarbij de wichelroeden wederom fel uitsloegen.

      Ik moet eerlijk bekennen, dat ik zelf ook wel enigszins verbaasd was, omdat ik de wichelroeden losjes in mijn handen

      had en ze absoluut geheel zelfstandig deze felle beweging uitvoerden.

      Na dit experiment ontstond de discussie of het nou een *gift* was, of dat het voor iedereen mogelijk was om dit te leren.

      Ik behoor tot het laatste kamp, maar niet iedereen was het met mij eens.

      Hoe dan ook....de volgende dag ben ik teruggegaan naar het kapelletje en nog een andere plek, waar de wichelroeden

      mij wederom overtuigden van hun mogelijkheden. Heel interessant om te zien, hoe leylijnen (energielijnen) op een

      plek dwars door een gebouwtje lopen. Mensen hebben dus vroeger - en we hebben het over eeuwen geleden - heel

      goed aangevoeld: DIT IS EEN GOEDE PLEK en bouwden er dan een kerk, tempel of kapelletje.

      De meeste mensen zijn dit vermogen kwijtgeraakt en moeten net als ik *les bâtons* gebruiken.

      

                                                                       ZONNENBORD (4)

      Voor de derde keer gingen wij naar de Place de Thomas in het leuke dorpje aan de zee: Camaret sur Mer om

      te genieten van de muziek en de dansen.Tjee wat was het druk, we konden maar net een parkeerplekje vinden

      en even later bleek, hoe het zat.

      Totaal onverwachts - we hadden het ook nergens zien aangekondigd - was er een uitgebreide antiekmarkt.

      Een Franse antiekmarkt is altijd weer heel sfeervol en zonder ook maar enig doel liepen we er rond.

      Mijn vrouw kent mijn lichte tegenzin, als het om materie gaat, maar nogmaals......een Frans antiekmarkt.

      Nou ja....antiek.....er liggen heel wat verschillende spullen en de Frans noemen het een *brocante*.

      En daar lag ie dan.......een prachtig bord en geen enkele twijfel. Ik vroeg direct naar de prijs van het bord

      en de Française zag mijn aarzeling en de vingers gingen omhoog...zes !

      Het bord lag voor mijn buik op een tafel en ik pakte mijn geld. Toen ik opkeek met het geld in mijn hand, had

      een man naast mij het bord opgepakt met de intentie het te kopen en ik zei direct in mijn beste Frans:

    "No sir...I just bought it!" De man legde direct het bord terug en even later was de koop definitief gesloten.

     

      Een half uurtje later zaten we op het terras en genoten van de Bretonse dansen en de muziek. Plotseling

      verscheen er een man voor mij die enthousiast riep: "You are of the plate." In mijn Franse afstemming

      drong het woord *plate* niet tot mij door en ik keek hem wat verdwaasd aan. Mijn echtgenote begreep het

      direct en zei: "Dit is die man, die op de markt naast je stond."

      Deze uiterst vriendelijke man had het *incident* buitengewoon vriendelijk en attent opgevat en liet vervolgens

      weten, dat hij uit Portugal (de Algarve) kwam net zoals mijn zonnenbord.

      

       

     

     

                                                                      

                                                

                                                                        Twee weken later