WELKOM IN 2024.
01-01-2024 - KOMEND JAAR
03-01-2024 - BEVRIJDING
05-01-2024 - TO DO
06-01-2024 - STAARTJE
07-01-2024 - KENNIS
08-01-2024 - TWEELING
09-01-2024 - AKKOORD
11-01-2024 - SPIRIT AND BODY
15-01-2024 - TELEURSTELLING
16-01-2024 - IN MIJN PRAKTIJK
17-01-2024 - MIJN WICHELROEDEN
18-01-2024 - BACK TO THE FUTURE
19-01-2024 - MERLIJN
27-01-2024 - DUBBEL
28-01-2024 - EMOTIE
01-01-2024 - KOMEND JAAR
Kees en Barbara Visser-Roth van Kinweb hebben mij bericht, wat zij aan de hand van de Tzolkin
over 2024 kunnen vertellen. Het is een boodschap voor ons allen.
"2024 is het jaar waarbij het draait om je innerlijke midden. Je innerlijke midden is het centrum, waar je evenwicht
ervaart en van waaruit je evenwicht uitzendt."
"Een deel van de wereld staat in brand. Deze situatie plaatst ons allemaal voor de noodzaak van het uitvoeren
van fundamentele veranderingen. De aanhoudende hogere intensiteit van de kosmische energieën is de
uitnodiging om met creatieve oplossingen te komen."
"Je potentieel is bedoeld om te worden geleefd. Wanneer je het aandurft om het onbekende tegemoet te treden,
kom je als vanzelf met nieuwe ideeën. Weet dat uit jouw ideeën ongekende mogelijkheden kunnen ontstaan.
Zodra je deze ideeën met open hart kunt ontvangen en tot verwezenlijking brengt, draag je bij aan een samenleving,
waar de liefde voor iedereen en het in evenwicht zijn met de natuur, centraal staan."
"De bedoeling van 2024 is, dat je thuiskomt in de authentieke staat van je werkelijke zijn. In je werkelijke zijn word
je niet langer meer bestuurd door de overtuiging van wie je zou moeten zijn, maar word je blijvend ondersteund
door de kracht van je innerlijke licht."
"Jouw licht verlicht je eigen pad en ook het pad van vele anderen.
Het gevolg hiervan is, dat het donkere van allerlei menselijke gedragingen niet langer meer
het zicht op wie wij als mens werkelijk zijn, zal overschaduwen."
"De huidige golf van de *witte Wereldoverbrugger* is op de eerst Kerstdag ingegaan. Deze golf staat symbool
voor geheel 2024. Hierdoor staan begrippen als *Verzachtend*, *Vergevend* en *Verbindend*
voor het komende jaar centraal."
03-01-2024 - BEVRIJDING
De allereerste dag van het jaar vind ik altijd al een merkwaardige dag, maar er gebeurt altijd iets bijzonders.
Deze keer riep mijn echtgenote - zij was eerder beneden en ik lag nog wat na te soezen - dat er in de kamer
een vogel was.
Hoe die mus in de woonkamer terecht was gekomen, was een groot raadsel, maar de oplossing van het
*probleem* bestond uit het openzetten van de deuren, waar het vogeltje direct gebruik van maakte.
Iets in mij zei, dat het ergens symbool voor stond, maar ik kon er verder niet de vinger opleggen. Totdat.....
Op 2 januari luisterde ik naar het Ho*oponopono-lied, dat ik dankzij de *lus* gewoon lekker een aantal keren
achterelkaar liet doorspelen. Ik geniet dan nog het meest van de stiltes, die ontstaan, voordat de volgende
ronde wordt afgespeeld.
Bij de derde keer (na zo*n dik 20 minuten) leek het alsof ik helemaal wegzakte in een soort absoluut loslaten.
Het leek erop alsof ik plotseling ervaarde en begreep, hoe het is om de laatste stap van het leven te nemen en
over te gaan naar een andere dimensie. Het voelde ook, alsof ik op de rand stond van een gebied van totale kennis.
Ik had enorme behoefte aan feed back en appte aan het medium van Barneveld mijn ervaring. Op haar manier
en in haar bewoordingen bevestigde zij mijn gevoel en zij schreef:
"Het ultieme loslaten voelt, zoals jij het hebt beschreven. Je hebt geen controle meer en dat voelt *eng*, omdat je
graag alles onder controle wilt hebben. Je had de mus bevrijd en die mus staat voor jezelf. Hij zat ook gevangen
en je ging hem bevrijden. De mus stond daar als metafysisch symbool voor. Waarschijnlijk zal deze ervaring het
thema zijn voor jou komend jaar. Loslaten hoeft niet eng te zijn. Al weet je niet wat er gebeurt, als je alle controle
gaat loslaten."
"Als je dat heel goed kan, dan krijg je wijsheid en kennis......totaal. De echte meditatie is: geen beelden meer zien,
geen gedachten, geen gevoelens, etc."
DUS......dit musje.....sorry dit muisje.... krijgt dus het komend jaar vast nog wel een staartje.
05-01-2024 - TO DO
Gisteravond pakte ik een splinternieuw maagdelijk notitieboekje, waarin ik iets wilde opschrijven,
maar zag, dat ik er al noties in had gemaakt. Het ging over een ervaring van eergisteren.
Ik was heerlijk bezig in mijn meditatiestoel en deed mijn Ho*oponopono oefening. Ik onderbrak het,
want ik kreeg sterk de neiging om even op mijn computer te kijken.
Ik kwam direct terecht bij een heel kort filmpje van Joe Dispenza, waarin hij vertelde,
dat bij meditatie delen van de hersenen samenwerken.
Hij gaf aan: "Laat de buitenwereld los, wat dan krijg je verbinding met het veld.
Je creëert niet, maar je kan in het veld wensen, wat mogelijk is."
Voor mij voelde dit zo goed, omdat ik sterk geloof in het veld van de onbegrensde mogelijkheden, waar alles
eigenlijk gewoon voor het oprapen ligt. Je denkt, dat je creëert (een gedicht, een lied, een verhaal, etc.),
maar je vist het gewoon op uit de *vijver*. Je moet er natuurlijk wel de nodige actie (to do) aan verbinden.
Bovendien was het frappant, dat ik (zie vorige blog) de avond ervoor die ervaring had van aan de rand te staan
van een gebied (ik noemde het toen niet veld) van totale kennis.
Ik ging weer door met mijn Ho*oponopono en gedurende die oefening dacht ik aan iemand, die wel een heel
speciale nogal persoonlijke opmerking maakte. Ik besefte, dat haar moeder in een gelijksoortige situatie een
gelijkluidende mening verkondigde.
Daardoor begreep ik nog beter, wat dr. Hew Len ooit zei:
"Het is niet iemand die iets zegt - (dus je kan het die iemand ook niet kwalijk nemen) het zijn de data."
Na mijn Ho*oponopono keek ik nog even naar mijn e-mail en bovenaan stond een artikel, dat ging over voorouderlijke krachten.
Toeval ? Synchroniciteit ? In ieder geval begreep ik toen wel, waarom ik tot twee keer toe mijn oefening moest onderbreken en
onweerstaanbaar naar mijn computer werd getrokken.
06-01-2024 - STAARTJE
Het beeld van het veld van totale kennis (zie blog 3 januari) blijft als een foto bij me. Uit ervaring weet ik, dat dit
voorlopig ook nog niet weg is.
Op het moment van de ervaring was het best wel een beetje eng, maar absoluut niet angstig. Ik denk aan die keer,
dat in een meditatie alles grijs was en ik daarom direct uit de meditatie stapte. Als door een boze droom aarzel je
de volgende dag om weer te gaan mediteren. In de volgende meditatie gaf ik alles liefde en direct werd de
*zwart-witfilm* een *kleurenfilm*.
Bij de ervaring van het veld was het meer, dat het me overviel. Pas een paar dagen later begreep ik, dat je in het veld
van totale kennis je je individualiteit kwijtraakt. Je wordt opgenomen in de totaliteit, waar geen onderscheid
meer is, maar totale beleving/kennis/liefde. En dat is toch echt even wennen !
Ik mocht er kennis mee maken en daarom stond ik ook aan de RAND van het veld.
In een Cursus in Wonderen wordt er in een vergelijkbare situatie gezegd, dat je een dromend kind ook niet abrupt
moet wakker schudden, maar het vriendelijk moet toespreken, zodat het langzaam ontwaakt uit de droom.
07-01-2024 - KENNIS
Ik vergelijk de ervaringen in het leven wel eens met kralen aan een ketting. De afgelopen week werd dat wel heel duidelijk.
Een paar dagen geleden lag ik in mijn bed en ervaarde een gevoel van TOTALE VREDE. Ik kreeg er ook de gedachte bij,
dat het niet zo vreemd is, dat ik soms maar moeilijk in slaap kom. Allerlei soorten problemen en creatieve gedachten
houden mijn denkgeest wakker.
Ervoor of erna in die week - ik weet het echt niet meer - kreeg ik na 3 rondjes van het Ho*oponopono lied weer het veld
van totale kennis te zien en het leek alsof het iets dichterbij was. Op een bepaald moment verscheen er een JAS, die
naar mij toekwam. Toch bleef het visueel gezien een soort vaag beeld, maar wel met een absoluut weten...dit is een JAS.
Even later verscheen - en dit was wel in een heel scherp beeld - een geisha met een prachtig wit gezicht en duidelijk
Japanse kleding. Op dat moment werd ook de jas duidelijker, die een kimono bleek te zijn.
Er werd gezegd: "Trek de kimono aan."
Terwijl ik dat deed - de kimono was heel ruim van formaat - herinnerde ik mij de keer, dat ik voor de ingang stond van
het kapelletje van Frère Joseph in Ventron (de Vogezen). Ik kreeg toen van de spirituele wereld de mantel van liefde
omgeslagen. Pas jaren later begreep ik, dat het niet alleen een bescherming was, maar ook een *tool* om in het dagelijks
leven te gebruiken en toe te passen.
Wat later leek de kimono te versmelten met de mantel van liefde. Het was nu als het ware één laag en bijna ten overvloede
werd er nog eens gezegd: "Gebruik deze kennis om toe te passen."
De kimono was de kimono van Kennis en kwam uit het veld van totale kennis.
Waarom ik dit verhaaltje vandaag schrijf ?
Gisteren heb ik de map ter hand genomen, waarin ik een uittreksel heb gemaakt van Een Cursus in Wonderen.
Gisteren - maar ook weer vandaag - viel er een papier uit, waarin ik een soort overzicht heb gemaakt van alle
factoren, die te maken hebben met het begrip VREDE.
Het centrale begrip (zie foto) is VREDE en is de voorwaarde voor KENNIS.
Letterlijk zegt de Cursus: KENNIS is LIEFDE.
Het begrip kennis wordt dus heel anders gezien dan het begrip kennis (= informatie) dat wij in het dagelijks leven
gebruiken.
Trouwens........op de kimono - die steeds duidelijker werd - zag ik allerlei symbolen, die ik overigens verder niet
herkende of kon ontcijferen. Het is in ieder geval duidelijk, dat ik ook deze mantel mag *inzetten* om
in het dagelijks leven te gebruiken en toe te passen.
08-01-2024 - TWEELING
Een Cursus in Wonderen en Ho*oponopono hebben zoveel overeenkomsten, dat je rustig kan spreken
van een tweeling. Misschien dat ik ooit nog eens een vergelijkende blog daarover ga schrijven, maar
ik beperk me hier tot de opmerking, dat het opvallend is.
Ik kan wel zeggen, dat Een Cursus in Wonderen een soort theoretische ondergrond geeft en Ho*oponopono
een gemakkelijk toepasbare vorm heeft. Voor mij kan het één echt niet meer zonder het ander en onlangs
kwam ik tot een prachtige symbiose.
Een van de kernideeën in de Cursus is vergeving aan jezelf voor de afscheidingsgedachte.
Een gedachte die je hebt verdrongen en zich in het onderbewustzijn bevindt.
Met de 4 kernzinnetjes van Ho*oponopono maak je de negatieve herinneringen en programma*s schoon,
laat je ze los en geef je ter beoordeling via je Hoger Zelf aan de Goddelijke Creator met het verzoek om de
losgelaten energie te transmuteren.
De kern van een Cursus in Wonderen en Ho*oponopono bracht ik samen. Naast de negatieve herinneringen
en de programma*s zijn het de onbewuste denkpatronen van afscheiding, die ik samen met mijn onderbewustzijn
(innerlijk kind) schoonmaak en loslaat.
Ik zeg dan: "Alle denkpatronen die te maken hebben met afscheiding maak ik schoon en laat ik los."
Het wordt steeds duidelijker, dat ik door de hechte samenwerking van mij (waakbewustzijn),
mijn onderbewustzijn, mijn Hoger Zelf en de Goddelijke Creator/Intelligentie een gevoel van heelheid
ervaar.
Misschien is dit wel de ultieme manier om jezelf te *helen* = heel maken.
09-01-2024 - AKKOORD
De hechte samenwerking van deze 4 *delen* (zie vorige blog) zie en voel ik in mijn lichaam en in mijn mind.
Het is als het spelen van een akkoord op de piano. Ooit heb ik visueel, auditief, motorisch en mentaal
moeten leren om verschillende noten met elkaar te combineren en om ervan te kunnen genieten.
Net zoals bij het autorijden is dat voor een groot deel geautomatiseerd en hetzelfde voel ik tijdens
het memoriseren van de 4 zinnetjes.
Soms neemt je mind het van je over en dat merk ik, als ik tijdens mijn dagelijkse wandeling de zinnen
memoriseer en de muziek van het Ho*oponopono lied ermee aan de haal gaat.
Het is mooi om te ervaren, dat "deze 4 aspecten van Self I Dentity" (zoals dr. Lew Hen en Joe Vitale het zo
mooi verwoorden), volledig samenwerken als een éénheid.
Jij - als waakbewustzijn - maakt de keuze om dit proces in gang te zetten.
Ik zou de energie van dit klavertje vier niet willen missen.
Het maakt mij gelukkig !
11-01-2024 - SPIRIT AND BODY
Wat duurt het toch soms lang, voordat het (of een) kwartje valt. Als er één ding is, waarvan we toch allemaal
langzamerhand wel van doordrongen zijn, is het feit, dat alles een trilling heeft.
De aarde zendt een trilling uit, wij zenden een trilling uit en alles, waarvan we altijd denken, dat het niet leeft,
zendt een trilling uit. Dat is de enige reden, waarom ze *waarneembaar* zijn (in welke vorm dan ook).
Toch vind ik het soms een ongrijpbaar gegeven, maar dat zal wel komen, omdat mijn talent nu eenmaal niet
ligt op het gebied van wiskunde en natuurkunde.
Onlangs kwam ik een filmpje tegen, dat energie, trilling en golflengten (die uitgedrukt worden in Hz) voor mij
heel begrijpelijk maakte en zo kwam ik op het spoor van filmpjes (ik kende ze al langer, maar nu was voor mij
blijkbaar de tijd rijp) die muziek uitzenden op een bepaalde golflengte.
Van alle mogelijkheden sprak mij de golflengte 528 Hz het meest aan. Misschien wel omdat het een zege lijkt te
zijn voor *body and mind* - zo je wil *body and spirit*.
Op YouTube vond ik dit filmpje:
Music: by Music for body and spirit voor positieve transformatie en emotionele en fysieke healing.
Mijn ervaring was zeer bijzonder. Na twee jaar kreeg ik weer eens last van droge ogen en de afgelopen vorstperiode
en veel te veel computergebruik zal er wel debet aan zijn. Oogdruppels verzachten gedurende een korte periode.
Deze muziek heb ik drie kwartier ondergaan. De ogen voelden stukken beter en mentaal/emotioneel voelde het aan
als een frisse douche. Kort gezegd.....een aanrader.
Net zoals bij het beluisteren van het Ho*oponopono lied, memoriseer ik de 4 zinnetjes tijdens deze muziek ook.
Ik denk, dat het een mooie combinatie is om dat bij deze golflengte te doen.
15-01-2024 - TELEURSTELLING
Vanochtend stond ik op en keek uit het raam en was direct zo blij als een kind. De natuur had onze tuin met
een klein laagje poedersuiker bestrooid. Hoe blij kan je zijn met iets kleins.
Gisteren was het andere koek. Ik was teleurgesteld en niet zo*n beetje ook. In de loop van de ochtend ging
het steeds zwaarder op me drukken en voelde ik het zelfs in mijn lichaam. Het erge was, dat ik er maar niet
vanaf kwam. Totdat.......
Langzamerhand begon ik in te zien, dat het MIJN teleurstelling was en dat die ANDER het nou een maal op
zijn manier deed en zich van de prins geen kwaad wist. Even bleef mijn ego zich verzetten tegen het idee,
maar het was onontkoombaar. De enige die mijn teleurstelling kon overwinnen was ikzelf.
Geen nieuws........ maar in de dagelijkse praktijk word je zo af en toe toch even meegesleurd.
Ik ging er even voor zitten en richtte mij voor 100 % op mezelf. Ik zeg de zinnetjes niet hardop maar vanbinnen.
I AM SORRY, PLEASE FORGIVE ME, I THANK YOU AND I LOVE YOU
Het wonder (want zo ervaar ik het toch iedere keer weer) voltrok zich al na 5 minuten. Het gevoel van
teleurstelling was totaal verdwenen. Het gekke is, dat je je dan amper kan herinneren, waarom je zo
(in dit geval) teleurgesteld was. Dat wil zeggen....je herinnert je het wel, maar zonder emotie.
Ik ben iedere dag weer dankbaar, dat ik HO*OPONOPONO in mijn *gereedschapskistje* heb zitten.
16-01-2024 - IN MIJN PRAKTIJK
Ik had dit blogverhaaltje bijna DISCIPLINE genoemd, omdat ik vaker heb gemerkt, dat het niet alleen mij,
maar ook anderen aan discipline ontbreekt om datgene wat je geleerd hebt, ook consequent toe te passen.
Ik kan me voorstellen, dat na alle informatie over Ho*oponopono je geïnspireerd bent om het te doen en dat
zal sommigen van ons ook zeker lukken. Totdat de *gewoonte* vervaagt en je door een of ander probleem
te pakken wordt genomen en je in feite de *leiding* uit handen geeft.
In mijn praktijk pakken we op de Ho*oponopono manier een aantal van je problemen aan.We gaan er concreet
mee aan de slag. Het gaat direct om datgene, waar jij mee zit. Jij hebt en houdt vanaf het begin de leiding.
Jij bent de kapitein en ik de stuurman.
Ik gooi je niet in het diepe van het zwembad, maar ik leer je om te zwemmen..
En zwemmen verleer je niet !
17-01-2024 - MIJN WICHELROEDEN
Drie dagen geleden was ik mijn wichelroeden kwijt en na het nodige zoekwerk, vond ik ze op een niet zo logische
plek weer terug. Het is niet de eerste keer, dat ik ze niet kon vinden, dus ik dacht: "O...niet weer !"
Twee dagen geleden kon ik het niet laten om even te kijken of mijn koperen vrienden het nog *deden* of moet ik zeggen:
"Of ik het nog deed? " Ik vroeg, waar een bepaald apparaat stond en de rechter wichelroede bewoog amper en zeker
niet de goede kant op. Ik had het bijna opgegeven, toen de linker wichelroede heel duidelijk en vrij vlot een beweging
naar links (de goede kant op) maakte. Ik voelde het gewoon in mijn handen draaien en ik was er eigenlijk gewoon een
beetje verbaasd over.
Gisteren had ik bij de garage nog een flacon olie gekocht en normaal gesproken - gedisciplineerde handeling - berg ik
mijn pasje direct en ter plaatse op de juiste plek in mijn portemonnee op. Thuis gekomen legde ik later mijn pasje naast
de computer om later op de dag even iets op mijn internet bankieren te checken.
Vandaag was ik mijn pasje kwijt. Dan is er altijd lichte paniek, maar ik wist zeker....het ligt naast mijn computer. Ik was
er echt voor 100 % van overtuigd. Maar nee het lag er niet.
Ik pakte mijn wichelroeden en ik vraag altijd eerst of ik een *JA* mag en daarna of ik een *NEE* mag. De *JA* was
heel duidelijk, maar de *Nee* verroerde geen vin. Toch besloot ik om te vragen waar mijn pasje was.
"In huis?" ......*JA*. In deze kamer?".......*JA*. En de slot vraag: "Waar ligt mijn pasje?" De wichelroeden wezen
resoluut naar de plek, waar ik 100 % van overtuigd was, dat daar het pasje moest liggen. Maar het pasje was op
de betreffende plek niet te vinden.
Ik had ondanks de lichte paniek toch steeds het idee, dat het pasje niet weg was. Ik kreeg na de mislukte actie met
mijn wichelroede wel steeds de boodschap: "HET LIGT OP EEN LOGISCHE PLAATS." Daar schoot ik niets mee op,
want alle logische plekken had ik zo*n beetje wel gehad. Sterker nog....je gaat zelfs op heel onlogische plekken kijken.
Ik had al eerder in de auto gekeken. Tussen de voorstoelen, de kastjes, maar ook dat gaf geen resultaat. Ik besloot voor
de tweede keer nog eens in de auto te kijken. Eerst voor en wat later op de achterbank en daar....... Daar lag zo maar
het pasje op een LOGISCHE PLAATS, want daar had ik de dag daarvoor de olie en mijn portemonnee neergelegd.
De doorgeving: "Het ligt op een logische plaats." heeft mij er onbewust toegezet om verder in mijn auto te zoeken.
Conclusie: als je wichelroeden in het begin al aangeven, dat de standaardprocedure (een *JA* en een *NEE* vragen)
niet goed werkt: GA DAN NIET VERDER !
Opvallend is wel, dat de wichelroeden duidelijk aangaven, waar het pasje niet lag, maar waar het voor mij voor
voor 100 % zeker wel lag.
De wichelroeden reageren dus op energetisch niveau blijkbaar ook op een hele sterke overtuiging.
Weer iets om in de toekomst zeker rekening mee te houden.
18-01-2024 - BACK TO THE FUTURE
Nog even en dan gaan de blogverhaaltjes van februari 2023 eruit. Zelf lees ik altijd de verhaaltjes van een jaar
geleden nog eens door, voordat ik ze wis.
Soms ben ik ze helemaal kwijt, maar van deze maand zit het nog vers in mijn geheugen.
Misschien raar om je eigen blogverhaaltjes aan te prijzen, maar deze keer doe ik het toch. Lees ze nog even !
19-01-2024 - MERLIJN
Ik luisterde zeker al 20 minuten naar een heerlijk ontspanningsbandje met klankschalen, tot er een zekere onrust
over mij kwam. Het was een soort vage boodschap, dat ik al een hele tijd geen contact meer had opgenomen.
Hoe dan ook.....ik begreep, dat ik moest stoppen met het ontspanningsbandje en ervoor moest gaan zitten.
Er verscheen een figuur, die dichterbij kwam en ik herkende MERLIJN. Even schoot de gedachte door mijn hoofd
of MERLIJN nou een persoon was of een energie, maar ik liet de gedacht ook onmiddellijk weer los.
Veel belangrijker was, dat ik plotseling de figuur herkende, die enige tijd geleden wekenlang vrij goed zichtbaar in mijn
energetische ruimte was, maar ik steeds niet kon plaatsen. Nu wel........het was dus MERLIJN.
Uit het niets kwam mijn vraag: "Wat moet je doen om een goed mens te zijn?"
Het is, dat ik Merlijn goed ken en alle vertrouwen in hem heb, maar zijn reactie was een bulderend gelach.
Toen dat over was, antwoordde hij: "Dat ik dat uit jouw mond moet horen. Jij bent al zover. Je bent er bijna !"
Hij ging verder: "In jouw dualistische wereld is vraag en antwoord noodzakelijk. Er is geen vraag zonder antwoord
en geen antwoord zonder vraag. Jij hebt een sterke band met de Goddelijke wereld.......daar zijn geen vragen en
antwoorden. Daar is rust, eenheid, liefde: het Goddelijk gewaarzijn."
Toen volgde er een periode van helemaal niets. Ik hoorde Merlijn niets meer zeggen en van mijn kant
was er slechts stilte.
Na enige tijd doorbrak Merlijn de stilte en hij zei: "Je bent geslaagd, want je hebt geen vragen meer. Dat was nou
precies de reden van mijn komst." En hij was vertrokken.
27-01-2024 - DUBBEL
We waren even een paar dagen aan de rand van het Sauerland (Upland in het dorpje Düdinghausen).
In Duitsland hebben we niets meegemaakt, wat ook maar even een spiritueel tintje heeft.
Op de een na laatste dag wilde ik nog even iets bekijken, terwijl mijn echtgenote onder de douche dook.
De weg vanaf het appartement loopt behoorlijk steil naar beneden, dus pas aan het eind van de weg had ik
in de gaten, dat mijn auto niet reageerde op het gaspedaal.
Dus de ANWB gebeld en daarna uren gewacht op de Duitse zusterbond de ADAC. In de tussentijd heb ik
uitgebreid de omgeving kunnen waarnemen, waar je normaal gesproken altijd zomaar voorbijrijdt.
Ik observeerde uitgebreid de kerk en zag pas voor het eerst, dat de leien dakspitsen waren getooid met
een gouden bal.
De ADAC kwam, maar kon ter plekke niet constateren, waarom de auto was uitgevallen. Dus later op de middag
werd deze weggesleept en ik liep terug omhoog naar het appartement.
De volgende dag waren we in afwachting op een bericht en dat kwam sneller dan we dachten. Een volledig
uitgeputte accu was de oorzaak. We konden de auto om half elf ophalen, zodat we gisteren de geplande
terugreis konden aanvaarden.
Thuis begint dan altijd weer het dubbele gevoel, dat je hebt na een vakantie of die nou lang of kort is.
In Düdinghausen wilde ik na de ervaring met de auto heel graag naar huis, maar eenmaal thuis begon het
sterke heimweegevoel weer op te spelen. Het zal dus wel weer enige dagen duren, voordat we geland zijn.
Ik mis vooral het uitzicht
28-01-2024 - EMOTIE
Zelden heb ik zo sterk ervaren, dat een bepaalde gebeurtenis jou als een pin - diep vastgebonden in de aarde -
je vasthoudt aan de plek van die ervaring.
In voorgaand verhaaltje was er dus een moment, dat we geen kant op konden. Je realiseert je, hoe afhankelijk
je dan bent van een auto. De gastvrouw had ons dan wel direct aangeboden om de volgende dag gezamenlijk
boodschappen te doen......maar toch.
We waren voor de vierde keer op die locatie, maar we merkten, dat de verhuurders toch echt met ons te doen
hadden en we waren heel blij met hun hulp.
Alles was gelukkig toch bijzonder snel opgelost. Mijn vrouw kreeg bij het afscheid 3 dikke knuffels. Ik wil niet
generaliseren, maar voordat Duitsers gaan knuffelen, moet er toch echt wel iets gebeuren.
De emotionele band van dat moment was blijkbaar wederzijds.
Het *dubbele gevoel* wat ik hierboven beschreef, ging dus blijkbaar verder dan de gebruikelijke moeite om na
een vakantie weer thuis te wennen. We zaten gewoon vast aan het vakantiehuis en de mensen.
We kwamen afgelopen vrijdag thuis en vandaag (zondag) zat ik aan het ontbijt en het voelde heel sterk fysiek
in mijn lichaam, alsof ik nog ter plekke aan de eettafel in het appartement zat.
Eigenlijk was ik meer *daar* dan *hier*. Bijna gewoon eng zo sterk was het gevoel.
Ik begreep nu nog beter, wat Morrnah Simeona (die het Hawaïaanse Ho*oponopono-proces moderniseerde)
beschreef als *koorden*.
Ze vindt het vast wel goed (toekijkend uit de andere dimensie waar zij nu verblijft) als ik haar citeer uit het
boek "Het mysterie achter zerolimits".
Ze zei vaak, dat je vrij was, als je de aka-koorden, de banden die je hebt met mensen en dingen doorsneed.
Volgens haar schep je, wanneer je tijd doorbrengt met iemand, op een plek, of iets, daar een verbinding mee.
Je moet voorzichtig zijn en je dient, volgens haar, altijd verbindingen te verwijderen.
Afhankelijk van de situatie dus aan jou de keuze.......laat je het los of houd je het lekker vast.
