Onlangs zei iemand tegen me: "Je kan het niet laten hè ?"
En inderdaad.....schrijven is voor mij soms een soort van ademhaling.
Vandaar (hoewel het blogseizoen nog niet is begonnen) bij deze wat zomerverhalen van juli en augustus.
ZONNESTORM
ZONNEWATER
THE TORUS
VERLICHTING
SHERRI SMITH AGAIN
HET MYSTERIE
DE KETEL
DE KETEL (2)
DE STENEN VAN LAGATJAR
DE STENEN VAN LAGATJAR (2)
BLAUW
BLAUW (2) - lapis lazuli
WICHELROEDEN
BLAUW (3)
ERDEVEN
ZONNESTORM
Ik heb jarenlang last van mijn rug gehad, totdat iemand mij opmerkzaam maakte op de rugkliniek in Rotterdam. Na wat meetwerk kreeg ik zooltjes voor in de schoenen en daarna heb ik nooit meer rugpijn gehad.
Dit ter inleiding omdat ik de afgelopen nacht van 1 op 2 juli wakker werd van pijn in de onderrug en dacht: "Goh, dat heb ik jarenlang niet gevoeld."
In de ochtend van 2 juli keek ik op de blokgrafiek van de zonnevlammen en zag, dat precies die tijd in een periode van 3 uur een flinke zonnestorm (K3) was geweest.
Het was niet de eerste keer, dat ik tijdens een zonnestorm last had van fysieke klachten (ascentieverschijnsel) en het stelde mij dan ook gerust om de oorzaak van mijn rugpijn te weten. In de loop van de dag was het nog lichtelijk voelbaar, maar het was ook vrij snel weer weg.
Hier was dus geen sprake van beïnvloeding op welke manier dan ook: eerst de klacht en daarna de check van de oorzaak.
ZONNEWATER
Ik heb de afgelopen maanden gemerkt, dat het zonnewater heel krachtig is.
Al eerder was me opgevallen, dat je het absoluut niet *s avonds moet drinken, want dat gaat ten koste van je slaap.
In mijn tuin is er altijd een stuk schaduw, waar de Akelei desondanks vrij goed gedijt.
Toch lukte het me al jaren niet om er een aaneengesloten Akelei-groep van te maken.
Ik kwam op het idee om een tijdje dit stukje van de tuin het zonnewater te geven.
Onlangs viel me plotseling op, dat in deze hoek van de tuin datgene was ontstaan, wat ik al jarenlang in mijn hoofd had.
Voorlopig weet ik dus, wat ik met het zonnewater moet doen, maar wel met mate !
THE TORUS
Citaat: "The Torus is the most powerfull source of energy in the Universe."
"Our friends the Crop Circle Makers are transferring this marvelous technology to us."
Op 3 juli verscheen de zesde graancirkelformatie in Engeland.
Om precies te zijn in Kiteland Cottages near Micheldever in het graafschap Hampshire.
Toen ik de commentaren op de site Welcome to the Cropcircle bekeek, kwam ik met een schok tot de ontdekking, dat ik vele jaren eerder in 2007 een tekening maakte, die toch wel heel veel lijkt op deze graancirkel.
Opmerkelijk om te zien is, dat de twee aardhelften elkaar in 2007 (het jaar dat de tekening werd gemaakt) nog niet raken, maar als het ware *op weg* waren. In 2022 is dat wel het geval en de vraag is nu of er in de (nabije) toekomst een verdere verschuiving zal plaatsvinden.
Zoals wel vaker kreeg ik direct weer heimwee naar dit bijzondere land. Maar ja....je kan maar op één plek tegelijk zijn.
VERLICHTING
Het begrip *verlichting* kan je natuurlijk op twee manieren uitleggen en toch hangen beide interpretaties met elkaar samen.
Iedere ochtend neem ik even de tijd om mij via mijn kruinchakra op te vullen met het licht en de energie van de bron.
De eerste ronde vraag ik het licht om alle negatieve energieën zoals schuld, angst, boosheid, irritatie aan te trekken en vervolgens als een sneeuwschuiver voor zich uit te duwen totdat het bij mijn voeten mijn lichaam wordt uitgewerkt. Moeder aarde vraag ik deze energie te transformeren.
In de tweede ronde visualiseer ik dezelfde energie en licht, maar nu als een grote witte wolk die tot in iedere vezel van mijn lichaam doordringt en mij opvult.
Ook mijn aura wordt tot in iedere hoek met dit licht en deze energie opgevuld.
Ik zet na afloop de intentie neer om op deze manier vanuit innerlijk vrede deze dag TE ZIJN.
Hoe je verlichting ook opvat......ik kreeg vanavond heel sterk de behoefte om kaarsjes neer te zetten en op die manier een lichtpad te creëren richting de boeddha die achterin mijn tuin staat.
SHERRI SMITH AGAIN
Bovenstaande oefening is voor een groot deel gebaseerd op een oefening, die Sherri in haar mededelingen aangeeft.
Een klein beetje een eigen draai er aangegeven en dan wordt het iets van jezelf en fijn om te doen.
In een van haar verhalen geeft ze ook aan om de hulp van de aartsengelen te vragen om je vibratie zo hoog mogelijk te houden.
Michael, Gabriël, Raphaël en Uriël zijn voor mij 4 belangrijke aartsengelen.
Michael is een strijder en dat vond ik niet zo bij de oefening passen.
Dus Gabriël, Raphaël en Uriël zijn mijn drie bondgenoten geworden bij deze oefening. Dat was helemaal goed.....ze hebben me trouwens niet geadviseerd om de ketel mee te nemen (zie verhaal KETEL en KETEL 2)
HET MYSTERIE
"Honni swah ki malli pans." was een zinnetje, dat mijn moeder (op z*n Amsterdams) op de meest onverwachte momenten wel eens uitriep. We moesten er altijd vreselijk om lachen, want mijn moeder had geen idee, wat het betekende en ons klonk het in de oren als een geheimtaal.
Vandaag op 7 juli deelde Boris Johnson mee, dat hij stopt als prime minister van Engeland. Op hde katheder waar hij achterstond, stond een bord met een leeuw en een eenhoorn en het was deze eenhoorn die mijn aandacht trok.
Op het bord stond te lezen: *Dieu et mon droit* en betekent: *God en mijn recht* en is de wapenspreuk van de monarchie van het Verenigd Koninkrijk en dit motto staat op het koninklijk wapen.
Verder zoekend in Google las ik, dat koning Richard in 1198 bij een veldslag *Dieu et mon droit* als persoonlijk motto nam om daarmee aan te geven, dat hij alleen aan God verantwoording diende af te leggen.
In de regeerperiode van Hendrik VI (15e eeuw) die grote delen van Frankrijk bestuurde, werd deze wapenspreuk ingevoerd.
Bij nadere bestudering van het bord zie je als een soort lint nog een tekst in het wapen. Het is de wapenspreuk van de orde van de Kousenband "HONI SOIT QUI MAL Y PENSE." Het betekent: "Wee degene die er kwaad van spreekt."
En zo na heleboel jaren is het mysterie uit mijn jeugd eindelijk opgelost !
DE KETEL
Even ter herinnering......
Bij het bezoek aan een kapelletje in Bretagne vonden we een paar jaar geleden in een hoekje van een verwaarloosd konijnenhok op een plank een metalen ketel.
We namen hem mee, maar dat ging een beetje mis.
Onderweg kreeg ik in de auto een steek in mijn rug (de KETEL stond achter mijn stoel) en dat was al direct een signaal.
Die onrustige nacht kreeg ik als boodschap door: "Zou jij uit je omgeving gerukt willen worden?"
Mijn antwoord was simpel: "Nee" en ik kwam direct tot rust. De volgende dag werd de ketel teruggebracht.
Een jaar later vonden we aan de binnenkant een krantenfragment met daarin een naam, die ons het nodige te vertellen had.
Goed en wel.....dit jaar gingen we voor de derde keer kijken of de ketel er nog stond.
DE KETEL (2)
Ja hoor ! Onze vriend stond er nog, maar het zag er wel wat treuriger uit. De plank stond scheef en de ketel was wat verder teruggezakt.
Wat doe je, als je vriend er zo bijstaat ?
Precies ! Je krijgt de neiging om hem mee te nemen en hem liefdevol te verzorgen. Maar de boodschap van de eerste keer zat toch nog vers in het geheugen.
We lieten hem staan, maar de twijfel bleef.
Weer terug in de auto zei ik tegen mijn echtgenote: "Alleen als drie witte Engelen mij komen vertellen, dat ik hem mee mag nemen, ga ik weer terug."
In zo*n vakantie maak je van alles mee en kom je in kapelletjes de nodige Engelen tegen, maar het waren er meestal 1 of 2 en bovendien bleef de boodschap uit.
De ketel raakte uit mijn systeem, totdat.........
Op een nacht keek ik op de klokradio en het was 4.44 uur. Dat gaf mij al een soort blij gevoel, maar ik probeerde de slaap weer te vatten.
Nog geen 10 minuten later overviel mij een soort gevoel van GELUKZALIGHEID die enkele minuten aanhield en later verwonderde het mij, dat het gevoel ook zo fysiek was.
De volgende ochtend begreep ik, wat deze engelenboodschap voor mij op dat moment betekende.
ALS JE ZO GELUKKIG KAN ZIJN ZONDER KETEL, WAAROM DENK JE DAN, DAT JE BLIJ KAN ZIJN MET EEN KETEL.
Ook al waren het niet drie witte Engelen, die ik mij voorgesteld had en kwam de boodschap in een andere vorm, voor mij was het verhaal nu rond.
Misschien dat we volgend jaar de drang niet kunnen weerstaan om toch weer te gaan kijken of *ie* er nog is. Maar de twijfel is nu wel weg en de ketel mag gewoon blijven, waar hij is.
Tjee...het zal je toch gebeuren, dat er volgend jaar drie witte Engelen op je pad komen.....!
DE STENEN VAN LAGATJAR
Vlakbij ons vakantieverblijf staan 144 menhirs en het is een plek, waar ik meerdere keren even naar toe ga.
In vorige jaren was er vaak communicatie met de stenen, maar bij de eerste menhir realiseerde ik me, dat als ik dat wil......er niets doorkomt.
De eerste keer dat ik er naartoe ging, was het lekker rustig en kon ik me goed concentreren.
Bij de tweede menhir - ik noem hem de *overhangsteen* omdat je er door de vorm zo lekker overheen kan hangen - werd gezegd: "De Engelen komen."
Bij de derde menhir werd gezegd:
"Hij (de overhangsteen) is de boodschapper."
Bij mijn tweede bezoek was het helaas wat drukker en de ene na de andere Franse familie kwam het terrein op
Er werd gezegd: "Je ergert je aan dit gekwebbel hè en aan al die herrie die de mensen maken?"
Voor mij was het een retorische vraag en ik gaf er geen antwoord op, maar de boodschap ging verder:
"We gaan je in één klap een bescherming geven, zodat je je er niet meer aan stoort. Het kan even pijnlijk zijn of een raar gevoel geven."
Enkele seconden later: "Zo....het is klaar."
Het groepje Fransen kwam dichterbij en ik moest er eigenlijk wel om lachen.
"Zo....je vindt het leuk hè ?"
Nou dat was duidelijk en even later kwamen er van alle kanten mensen en ik genoot er eigenlijk wel van.
Even later realiseerde ik me, dat ik de mensen aan het observeren was en de stenen helemaal vergeten was. Langzamerhand werd het nog drukker maar na enige tijd was iedereen verdwenen en was ik helemaal alleen. Ik begreep, dat ik er klaar was en bedankte de stenen.
DE STENEN VAN LAGATJAR (2)
De laatste avond ben ik nog even naar de stenen van Lagatjar gegaan. Op de foto zie je de *overhangsteen*.
Het was vroeg in de avond en er liepen enkele mensen rond.
Het was een rustige en vredige sfeer en wat weemoed, omdat de volgende dag de terugreis naar Nederland zou beginnen.
Op een bepaald moment was ik helemaal alleen en dat voelde aan alsof de Kosmos mij even dat stilte-moment gunde.
Ik hang altijd tegen stenen, zit er tegenaan, hang erover, maar nu liep ik naar het midden van het terrein.
Ik zag, dat daar het gras in cirkelvorm even iets hoger groeide dan de rest.
Ik stond in het centrum en het leek alsof van alle kanten er vanuit de stenen verbindingslijnen naar mij toeliepen. Het zag eruit als een groot wagenwiel, dat langzaam begon te draaien. Naarmate de snelheid toenam, leek het alsof de as van het wagenwiel - de plek waar ik stond - ook verticaal naar boven en naar beneden ging.
Het gaf een dynamisch gevoel van eenheid.
Een waardig afscheid !
BLAUW
In mijn vakantie gaan de Andara kristallen altijd met mij mee. Ze baden in het Bretonse zonlicht en af en toe krijgen ze een verkoelende douche.
Soms neem ik ze paarsgewijs even in de handen en bedenk mij, wat hun werking is. Het voelt soms aan als akkoorden van muziek en soms is er alleen maar dat gevoel van verbondenheid.
Op de markt in Crozon stond een stalletje met stenen en mij viel een klein ei van lapis lazuli op.
Ooit had ik een heel groot lapis lazuli ei, dat ik op merkwaardige wijze ben kwijtgeraakt.
Dit lapis lazuli ei was al in mijn bezit, voordat ik mijn portemonnee had getrokken.
In vergelijking met de Andara*s voelde deze steen heel zwaar aan en bepaald geen steen van het licht.....meer van de aarde.
Die nacht droomde ik buitengewoon afschuwelijk over oorlog en het medium van Barneveld merkte in een app op, dat je nooit weet, wat zo*n steen heeft meegemaakt.
Dat zette mij aan het denken en met nog meer zorgvuldigheid heb ik het ei gezuiverd en aan de Andara*s gevraagd of ze deze steen wilden opladen.
BLAUW 2 - lapis lazuli
Vriendschapssteen
Brengt spirituele ontwikkeling
Brengt zuivere communicatie
Geeft innerlijke vrede en rust
Sterke werking op keelchakra
Helpt bij uiten van emoties
Wordt geassocieerd met wijsheid, bezinning en verdieping
WICHELROEDEN
Ooit heb ik deze wichelroeden aangeschaft en doe er heel weinig mee.
Toch zit het als een soort gereedschap in mijn *rugtas* en iedere keer ben ik weer verbaasd over de werking.
Zo kwamen wij in Bretagne bij het kapelletje St Suliau en wederom waren we weer onder de indruk van de eenvoudige schoonheid en de prachtige ligging.
Ik had direct al het gevoel om hier nog een keer terug te komen maar dan met de wichelroeden.
Een weekje later deden we dat met een temperatuur rond de 35 graden.
Bij de ingang van de kapel - met boven de deur een fascinerend wapen met 4 vogels - begon ik met mijn wichelroeden te lopen. Intuïtief had ik de goede startplek gekozen, want na 4 stappen sloegen de wichelroeden duidelijk uit.
Stokje in de grond en nog een paar keer controleren. Daarna links en rechts van het uitslagpunt gelopen en na 3 scores kon ik de leylijn trekken, die daar loopt. Een paar meter achter deze leylijn liep nog een leylijn.
Ook nu weer was ik verbaasd over de duidelijke en directe werking van de wichelroeden en mijn echtgenote keek met verbazing toe, wat er gebeurde. Zij had mij nog nooit zo bezig gezien.
BLAUW (3)
Sowieso was onze vakantie eentje, waar de kleur blauw een grote rol speelde.
Bretagne en dan met name het departement Finistère staat bekend om z*n toch soms wat wispelturige weer. Het mag er vaak flink waaien en de dagen zijn er soms wat grijs en regenachtig.
Maar dit jaar - zoals overal in Europa - was de blauwe lucht een dagelijkse garantie en ook de zee kleurde daardoor intens blauw.
Het tafelkleed en de stoelen in de tuin waren blauw. En zo ook de kwetsen, die ik uit de tuin van de buurman plukte.
De lapis lazuli is al voorbijgekomen, maar nog niet de blauwe glazen en de blauwe afsluitbare flessen voor het zonnewater.
Deze zomerblogserie wil ik graag afsluiten met een gekleurd raam, dat we tegenkwamen in het kapelletje van Saint Cado en dat mij raakte door z*n eenvoud.
Pas later zag ik de gelijkenis met de flessen.
PAS
LATER
ZAG
IK
DE GELIJKENIS
MET
DE FLESSEN
ERDEVEN
Vlakbij St Cado ligt Erdeven. Wat in Carnac al lang niet meer kan, kan hier nog wel. Een behoorlijke groep menhirs is nog niet omheind en je kan er dus gewoon tussendoor lopen, hetgeen absoluut een bijzondere ervaring is.
Het was er wel bloedheet en het was toch wel een raar gevoel om 2 dagen later op het Franse journaal te zien, dat daar de bossen in brand stonden. Niet alleen Bretagne maar ook een aantal andere gebieden in Frankrijk waren wat dat betreft de klos.
Terug in Nederland stonden niet de bossen maar de mensen in brand. In de krant was er alleen maar crisis en de mensen en discussies waren oververhit.
Je weet, dat de wereld om je heen een illusie is en geprojecteerd wordt vanuit de denkgeest. Een Cursus in Wonderen zegt hierover: "Je kijkt vanuit een mentaal standpunt naar een wereld, die al lang voorbij is."
Toch trap je er steeds weer in en neem je voor *waar*, wat je ziet en hoort.
Het is een wereld waar ook ik af en toe met grote zorgen naar kijk en het was even een persoonlijke geruststelling om middenin de nacht de volgende boodschap door te krijgen:
"JE KIJKT NAAR EEN PUZZEL."
"JE DENKT, DAT JE HEM OP MOET LOSSEN, MAAR DAT IS AL GEBEURD."
"JE HOEFT ER ALLEEN MAAR NAAR TE KIJKEN."
STILTE
Uit sommige verhaaltjes mag duidelijk zijn, dat stilte soms ver te zoeken is.
Ik kom erop, omdat ik zittend in de tuin, toch voortdurend het afrijgeluid van autobanden hoor.
Soms denk ik: "Ben ik nou zo gevoelig of is de wereld veranderd ?"
Het antwoord zal wel *allebei* zijn.
Ook in Bretagne is het op bepaalde punten heel erg druk en de toeristen staan soms voor je neus in de rij. Die plaatsen zoeken wij dan ook niet meer op.
Soms gaan wij op *kapelletjesjacht*, omdat die soms in de uithoeken van het platteland te vinden zijn en ze ook heel vaak op magnifieke plekken liggen.
De eenvoud van die bouwwerkjes en de historie die je er gewoon voelt, trekt ons heel erg aan.
Zo kwamen wij voor de derde keer (ja...wij zijn trouwe vrienden) bij een ruïne genaamd "Bourg de Quimerc*h". Meestal zie je er niemand en je kan er lekker dwalen in en rondom de restanten van het gebouw. Ervoor ligt een groot grasveld met prachtige hortensia*s en uitzicht op het heuvellandschap rondom.
Deze keer viel ons de stilte op. Een werkelijk oorverdovende stilte, die je zelden tegenkomt en in Nederland nog amper te vinden is.
Raar hè......maar stilte kan je horen......het is een soort stiltedouche: heerlijk !
Deel deze pagina